بررسی قوانین منطقه‌بندی یک گام اساسی در هنگام بررسی هر نوع استفاده یا توسعه دارایی است. مقررات منطقه بندی تعیین می کند که چه چیزی می‌تواند ساخته شود، در کجا می‌تواند ساخته شود و چگونه می توان از آن در یک منطقه خاص استفاده کرد. برای اطمینان از رعایت قوانین منطقه بندی، این هشت مرحله را دنبال کنید:

مرحله 1: اصول منطقه بندی را بشناسید قبل از پرداختن به جزئیات بررسی قوانین منطقه بندی، داشتن یک درک اساسی از مقررات منطقه بندی بسیار مهم است. قوانین منطقه‌بندی معمولاً توسط دولت‌های محلی ایجاد می‌شود و زمین را به مناطق یا مناطق مختلف تقسیم می‌کند. هر منطقه قوانین و محدودیت های خاص خود را در مورد کاربری زمین، ارتفاع ساختمان، عقب نشینی، الزامات پارکینگ و موارد دیگر دارد.

مرحله 2: شناسایی حوزه قضایی اولین گام در بررسی قوانین منطقه بندی، شناسایی حوزه قضایی مسئول مقررات منطقه بندی است. قوانین منطقه‌بندی معمولاً توسط دولت‌های محلی مانند شهرها یا شهرستان‌ها اجرا می‌شود. تعیین کنید که کدام نهاد دولتی محلی صلاحیت رسیدگی به اموال مورد نظر شما را دارد.

مرحله 3: به قوانین منطقه‌بندی دسترسی پیدا کنید هنگامی که حوزه قضایی مناسب را شناسایی کردید، به مقررات منطقه‌بندی آنها دسترسی پیدا کنید. احکام منطقه‌بندی قوانین محلی هستند که مقررات مربوط به هر منطقه در حوزه قضایی را مشخص می‌کنند. این احکام اغلب به صورت آنلاین از طریق وب سایت دولت محلی یا بخش برنامه ریزی در دسترس هستند.

مرحله ۴: نقشه‌های منطقه‌بندی را مرور کنید نقشه‌های منطقه‌بندی نمای کلی از مناطق مختلف در یک حوزه قضایی ارائه می‌کنند. مکان ملک را در نقشه منطقه بندی تعیین کنید تا تعیین منطقه بندی فعلی آن را تعیین کنید. این نقشه مرزها و برچسب‌هایی را برای هر منطقه نشان می‌دهد و به شما امکان می‌دهد بفهمید که چگونه ملک طبقه‌بندی می‌شود.

مرحله 5: کاربردهای مجاز را درک کنید در هر منطقه، استفاده‌های خاصی وجود دارد که بدون نیاز به تأییدیه‌های اضافی، به طور قانونی مجاز هستند. قوانین منطقه‌بندی را مرور کنید تا متوجه شوید که چه نوع استفاده‌هایی در این ملک تحت عنوان منطقه‌بندی فعلی آن مجاز است. این اطلاعات به شما کمک می کند تعیین کنید که آیا استفاده مورد نظر شما با مقررات منطقه بندی موجود مطابقت دارد یا خیر.

مرحله ۶: محدودیت‌ها یا پوشش‌های ویژه را بررسی کنید برخی از مناطق ممکن است دارای محدودیت‌ها یا پوشش‌های اضافی باشند که در بالای مقررات منطقه‌بندی پایه اعمال می‌شوند. اینها می‌تواند شامل مناطق حفاظت شده تاریخی، مناطق سیل، مناطق حفاظت شده یا هیئت های بررسی طراحی باشد. بررسی کنید که آیا محدودیت یا پوشش خاصی روی ملک مورد نظر شما تأثیر می گذارد یا خیر.

مرحله ۷: ارزیابی عقب‌نشینی‌ها و محدودیت‌های ارتفاعی قوانین منطقه‌بندی اغلب عقب‌نشینی‌ها را دیکته می‌کنند، که حداقل فاصله‌ای است که ساختمان‌ها باید از خطوط دارایی یا سازه‌های دیگر عقب‌نشینی کنند. علاوه بر این، ممکن است محدودیت‌هایی در ارتفاع وجود داشته باشد که ارتفاع یک ساختمان را محدود می‌کند. قوانین منطقه‌بندی را مرور کنید تا الزامات عقب‌نشینی و محدودیت‌های ارتفاع قابل اعمال برای ملک خود را درک کنید.

مرحله 8: به دنبال کمک حرفه ای باشید اگر در طول فرآیند بررسی منطقه بندی با پیچیدگی یا عدم قطعیت مواجه شدید، توصیه می شود به دنبال کمک حرفه ای باشید. تعامل با یک معمار، وکیل کاربری زمین یا مشاور برنامه ریزی می‌تواند راهنمایی های ارزشمندی ارائه دهد و از رعایت قوانین منطقه بندی اطمینان حاصل کند.

با دنبال کردن این هشت مرحله، می‌توانید قوانین منطقه بندی را به طور موثر بررسی کنید و درک جامعی از آنچه در یک ملک خاص تحت عنوان منطقه بندی فعلی آن مجاز است، به دست آورید.